प्रस्तावना -: माणूस कोणाची आठवण केव्हा काढतो? एक तर जेव्हा ती व्यक्ती जिवंत नसते किंवा ती त्याच्या जवळ नसते.मला एक प्रश्न नेहमी पडतो,जागतिक पुरुष दिन कधीच नसतो पण जगात त्यांच वर्चस्व पदोपदी जाणवतं. कदाचित त्यामुळेच पुरुषांना कोणताही एक दिवस साजरा करण्याची गरज भासत नसावी.पण याउलट महिलांची स्तिथी दिसते.इतरवेळी महिलांना जी वागणुक मिळते त्याचा आढावा घेतला तर महिला दिन साजरा का करतात हे समजते, कारण मी सुरुवातीला सांगितल्याप्रमाणे त्यांचं अस्तित्वच समाजाने आठवणी पुरतं मर्यादित ठेवलं आहे जे मुळात नाहीच.स्त्री आणि पुरुष समानता तेव्हाच शक्य आहे जेव्हा आपण त्यांच्यात भेद करणं बंद करू.आज ही जी कविता मी प्रस्तुत करतोय ती नाममात्र कल्पना आहे पण तिचा गाभा हा स्त्री-पुरुष एकतेतच आहे.
मादीचा जन्म
अपूर्वकाळी देवाने नर ची निर्मिले होते, दोहो नरातील एक नर प्रिय समंजस होता,सहिष्णुतेचा महिमा तयाचा अपरंपार होता
दुसरा नर शीघ्र कोपी अन चंचल मानी होता,सहोदराच्या सहिष्णुतेचा याने अनर्थ केला अन याच मदाच्या पायी मादीचा जन्म झाला
देवानेही प्रथम नराच्या गुणाला परखून रत्न तया दिधले,परी तयाने अट सांगता पशु-पक्षीही थिजले
"हे बालका आहे हे असामान्य रत्न, करील जे तुझ्या गुणांचे उत्तरोत्तर वर्धन,परी जर तू हे रत्न व्यर्थ गमावशील,पशु-पक्ष्यांसाहित सर्व समजतील तुला पुरुषार्थहीन"
एव्हढे बोलून देव अंतर्धान पावला,अन द्वितीय नराचा मत्सर-द्वेष जागा झाला, अन याच मदाच्या पायी मादीचा जन्म झाला
द्वितीय नराने मग मोहाने रत्न गमन ठरविले,सहोदराला बंधुत्वाच्या शृंखलेत अडकविले,घेऊन ते मग रत्न बंधुत्वाचा अव्हेर केला,अन याच मदाच्या पायी मादीचा जन्म झाला
प्रथम नराला पुरुषार्थहिनतेचा टिळा बसला,पण वर बसलेला विधाता खुदकन गाली हसला,प्रथम नराने देवाला मग आर्तवे केली
"क्षमा करावी पिता झाल्या अपराधासी,बंधुत्वाच्या शृंखलेत मी अडकूनी गेला होतो,भावनेच्या भरात वाहून गेलो होतो,बंधूने जरी अपहरिले रत्न ते मौल्यवान तत्काळ करावा त्या रत्नाच्या गुणांचा अपहार
एव्हढे बोलता देव प्रगट तयापुढे झाला,
"व्यर्थ रुदन नको बालका असे हे विधीलिखित,रत्न गुणाच्या अपहाराचा अधिकार नाही मजला,परी तुझ्या गुणांचा मोह मला झाला, यापरी आता मी तुला नवा जन्म देतो,रत्नाहून ही सुंदर मोहक शरीर तुला देतो,जाता सहोदराकडे तो शरण येईल तुजला रत्न तुला देऊन तो दास बनेल तुझा"
एव्हढे बोलता देव अंतर्धान पावला,अन याच मदाच्या पायी मादीचा जन्म झाला
पाहता स्व शरीराकडे तो (ती) क्षणभर मोहित झाला,अपूर्व सौन्दर्याने तो स्वतः ची विचलित झाला. देवाचे आभार मानूनी तो सहोदराकडे गेला, वर्तवले जसे देवाने आस तसा फिरला,दोघांच्या संयोगाने नवा जीव जन्मला,अन याच मदाच्या पायी मादीचा जन्म झाला
नवरत्नाने मग दोन नरांच्या गुणांचा विस्तार केला,प्रथम नर आता मादी म्हणूनच ठेला,या मादीच्या वंशवेली मग चहूदिशा फिरल्या, रत्नापरी शरीराने स्व-गुण प्रसवत्या झाल्या,अन याच मदाच्या पायी....
- विशाल बळवंत बर्गे
No comments:
Post a Comment