ढ-सा-ळ नामे

नामदेव ढसाळ खरतर 'यांच्या' बद्दल काही अधिकाराने मी बोलू शकत नाही पण आदर जरुर करतो अवतरणातील टिंब त्याचा सज्जड पुरावा आहे.

कॉलेज मध्ये असताना 'सामना' त येणारे त्यांचे लेख वाचायचो (प्रयत्न करायचो)विशेष समजायच अस नाही पण कुतूहलाने वाचू जरुर वाटायच.

त्यांची लेखन शैली खुपच वेगळी होती उसन्या बुद्धिमत्तेचा तसुभर अंश नाही आणि वाचकावर प्रभाव पाडण्यासाठीचा सूक्ष्म अहंकारी दर्प.

त्यांची कविताही अशीच अनाकलनीय

त्यांची सनातन दया
'त्यांची सनातन दया फ़ॉकलैंड रोडच्या भडव्याहुन उंच नाही
खरच त्यांनी आपल्यासाठी आभाळात मांडव घातला नाही
बोलून चालून ते सामंतशहा त्यांनी तिजोरीत लॉक केलेला प्रकाश
लादलेल्या पडीबाज आयुष्यात फुटपाथ देखील आपली नाही'
(गोलपीठा, नामदेव ढसाळ )

त्यांच्या जाण्याने काही वेगळ झाल अस वाटत नाही पण एव्हढी जाणीव होते, कोणी तरी 'मोठा माणुस' गेला लोक त्यांना 'विद्रोही' म्हणायचे......

'विद्रोही' हे अवतरण त्यांच्या भोवती आणखी किती शतके राहिल सांगता यायच नाही अगदी त्यांच्या कवितेसारख पण राहिल एव्हढा मात्र खर मराठी साहित्यात आणि जनात.....