अस्तित्व

दहावीत असताना मी शेवटच्या बेंच वर बसायचो. तिथे तास सुरु असताना फार बर वाटायच कारण वहीच्या मागच्या पानावर चित्र काढायला किंवा स्वप्नात दंग व्हायला सगळ्यात उत्तम जागा असायची ती.

असच इंग्रजी च्या लेक्चर ला खरडलेली हि कविता... त्यानंतर हि बऱ्याच लिहिल्या, तरी हिची गोष्टच वेगळी कारण ती सहज घडली बनवली नाही. 

अस्तित्व

देव आहे जणू हवा 

देव आहे जणू मन 

नाही कोणा त्याची जाण 

परि गाती गुणगान 

नाही माहित त्याचा ठावा 

परि वाटे त्याचा हेवा 

अस्तित्वात असुनिया 

नाही त्यास मूर्त स्वरूप 

-विशाल बर्गे (२००२-२००३)